فرهنگ ایثار و شهادت در کشور (آسیب‌‌ها، پیامدها، موانع و راهکارها)

ایثارگری از عوامل و مؤلفه‌های اصلی نهادینه شدن اعتماد به نفس در ایرانیان در کنار عقلانیت، تعهد، مسئولیت‌پذیری، انضباط، وجدان‌کاری و کنشگری فعال است که در بیانیه گام دوم انقلاب نیز از آن به عنوان یکی از شاخص‌های اصلی ارزش‌های معنوی یاد شده است. شهادت‌طلبی در نگاه نخست، مقوله‌ای فردی و منحصر به شهدا است اما باید دانست که دایرۀ معنایی آن بسیار گسترده‌تر از این فضیلت فردی است و همچون ایثارگری، فضیلتی اجتماعی شناخته می‌شود؛ همان‌گونه که مقام معظم رهبری؟حفظ؟ فرهنگ شهادت را به معنای تلاش کردن از سرمایه‌گذاری از خود برای اهداف بلندمدّت مشترک بین همه مردم و مجاهدت تمام عیار در راه خداوند معنا نمودند. علی‌رغم تأثیرگذاری مستقیم این فرهنگ بر ترویج احترام، اعتماد، مصونیت از آسیب‌های اجتماعی، رواج اصلاح‌گری جامعه، آرامش و امنیت روانی، پویایی و مدیریت موفق، شکوفایی و رشدیافتگی فکری و معنوی و ...، متأسفانه هر چه از زمان جنگ تحمیلی فاصله گرفتیم، کاربردهای این فرهنگ کم‌رنگ‌تر گردیده و چندان از آن به عنوان عنصری حیاتی در گفتمان اجتماعی جامعه استفاده نشده است و بسیاری از اقدامات هم به صورت رسمی و در قالب سازمان و نهاد بروز یافته که بیانگر روند نزولی فرهنگ روحیه ایثار و شهادت است. پژوهش‌های کمی و کیفی و عمده دیدگاه نخبگانی نیز نشان دهنده تضعیف این فرهنگ در میان ایرانیان است و از این رو در این پژوهش سعی گردیده به این پرسش پاسخ داده شود که چگونه می‌توان فرهنگ ایثار و شهادت را با وجود همه آسیب‌های مدرنیته، مشکلات اقتصادی و تغییر ارزش‌ها و سبک زندگی مردم، تقویت و ارتقا بخشید؟

• نزدیک به 90 درصد ایرانیان، حاضرند برای حفظ سرزمین و دفاع از کشور، مال و جان خود را فدا نمایند.
• ناکافی بودن عملکرد نهادهای مرتبط در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت از منظر 59 درصد از مردم
• ایثارگری اصلی ارزشی در نظر همه مردم است اما چرا برخی از این فضیلت رویگردان هستند؟
• ضعف آموزشی و متون درسی، عامل اساسی در کم‌آگاهی جوانان از انقلاب و فرهنگ ایثار
• با چه راهبردها و راهکارهایی می‌توان فرهنگ ایثـــــــارگری را در جامعه نهادینه نمود؟
• رسمی نمودن فرهنگ ایثار و شهادت، اشتباهی راهبردی در نظام فرهنگی جامعه