افراطگرایی شیعی
خروج از حد اعتدال و گرایش به زیادهروی، گرچه اساساً و به لحاظ منشأ، در افکار، اندیشهها و عقاید صورت میگیرد اما بهتبع، در افعال و رفتارها تحول ایجاد نموده و چهرهای نامأنوس
و غیرمنطقی از دین ارائه میکند. با وجود تأکید فراوان بزرگان اسلامی بهویژه امام خمینی ؟ره؟، مقام معظم رهبری؟مد؟ و جمع کثیری از علما و مراجع بر ترک اختلافات مذهبی و نگرشهای افراطی، امروزه مشاهده میشود که در کنار گسترش افراطگرایی و جریان تکفیری که منتسب به اهلسنت است، برخی در درون جامعه شیعی و سنی، با دامن زدن به اختلافات بینالمذاهبی و بیان نظرات و دیدگاههایی که عمدتاً جنبه سیاسی دارد موجبات تفرقه و تنش میان اهلسنت و شیعه را فراهم نمودند، تنشی که کاملاً به سود دشمنان و معاندان اسلام و نظام جمهوری اسلامی است. بیشک جریان شیعه افراطی که با نوعی اخباریگری یا تفکرات انحصارگرانه و سلفیمآبانه همراه است ریشه در نوعی تفکر دارد که از سه مسئله نگاه سلیقهای به ارزشها، بدعتگذاریها و مسائل خرافی و جابجایی جایگاه تقلید و اجتهاد نمو یافته است. باید دانست جریان رایج افراطگرایی برخی گروههای شیعی در داخل و خارج کشور، به سبب کم آگاهی غالب مردم و ضعف عملکرد مسئولان و متولیان، این روزها در حال گسترش بوده و نیازمند بازاندیشی است. در این پژوهش سعی میشود به ارائه راهبردها و راهکارها براساس یافتههای پژوهشی و نخبگانی جهت کنترل و رفع آسیب افراطگرایی در میان شیعیان پرداخته شود.