آسیب‌شناسی فرهنگ خشونت در ایران (عوامل، آسیب‌ها و راهکارها)

فرهنگِ خشونت به حمایت‌گرهای معنایی، ارزشی و رویه‌ای جامعه اشاره دارد که «میل به خشونت» و «پذیرش خشونت به مثابه امر بهنجار» را موجب می‌شوند. مسئله‌ای که بسیاری از نخبگان و پژوهشگران معتقدند در کشور نهادینه شده و لذا باید جامعه ایران را فضایی با روحیه خشونت‌طلبی متصور باشیم. هرچند که برخی آن را طبیعی اما رو به گسترش می‌دانند که باید برای آن فکری نمود.

با وجود این توجه به آمارها به گونه‌ای بیانگر افزایش چشم‌گیر و معنادار خشونت در کشور است و به نظر می‌رسد در کنار هم قرار گرفتن مصادیق خشونت‌زا، عملکرد دولتمردان و رسانه‌ها، فرهنگ و تعصب قومی، فضای مجازی و ...، بی‌تردید در آینده نه چندان دور، باید از مسئله فرهنگ خشونت به عنوان یک بحران جدی اجتماعی در جامعه ایران نام ببریم.

با توجه به اهمیت مسئله خشونت و نهادینه بودن فرهنگ خشونت و روحیه خشونت‌طلبی در جامعه، در این پژوهش تلاش می‌شود به این پرسش پاسخ دهیم که وضعیت فرهنگ خشونت در جامعه ایران چگونه است و با چه راهبردها و راهکارهایی می‌توانیم این فرهنگ را در ایران کنترل نماییم؟ پاسخ به این پرسش‌ها، نیازمند پژوهشی کارکردگرایانه با رویکردی راهبردی است که محققان مرکز پژوهشی مبنا تلاش دارند به آن دست یابد.

• برابر بودن میزان مرگ و نقص عضو بر اثر خشونت با تلفات ناشی از سرطان
• قتل ناموسی (18.8 درصد)، دومین عامل ارتکاب قتل بعد از نزاع (28 درصد)
• خشونت‌های خانگی در سه بعد جسمی، جنسی و روانی، شایع‌ترین نمونه خشونت در ایران
• کاهش آستانه تحمل و مداراگرایی در آمارهای سالانه و ترویج خشونت به جای حل مسئله در کشور
• سیاستِ حذف مرزبندی‌های داخلی، راهبرد الگوی مدیریتی در کنترل، کاهش و مدیریت فرهنگ خشونت