بررسی شکافت دولت – ملت، بارویکرد راهبردی؛ چیستی، چرایی و چگونگی

انتزاعی بودن شکاف میان دولت و ملت موجب می‌شود که برای شناخت وضعیت آن  به شاخص‌ها و مصادیق آن مراجعه کرد. اهم شاخص‌های اصلی شکاف در جامعه ایرانی شامل کاهش اعتماد، رشد بی‌تفاوتی، رشد قانون‌گریزی، کاهش مشارکت، بحران مشروعیت و همچنین ناامیدی است که آمارها و پیمایش‌های ملی و محلی، وضعیت مطلوبی از آنها نشان نمی‌دهند. عمده نخبگان نیز معتقدند در 10 سال آینده کاملاً به یک شکاف عمیق میان ملت و دولت خواهیم رسید و احتمالاً در آینده نزدیک، شکاف در امور انتزاعی بیشتر از امور عینی در جامعه (به‌ویژه در نخبگان) خودنمایی کند. ازاین‌رو مسئله اصلی این پژوهش، بررسی وضعیت شکاف میان حاکمیت و مردم، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موضوعات مخاطره‌آمیز علیه امنیت کشور و چگونگی کاهش فاصله میان دولت و ملت بر مبنای روند آن در گذشته، حال و آینده و استخراج شاخص‌ها و تحلیل‌های لایه‌ای با نگرش راهبردی است؛ چراکه تحلیل CLA نشان می‌دهد ضعف مشارکت و شکاف میان دولت – ملت، موجب حکومت‌ستیزی مردم و قدرت کم استبدادی در دولت رانتیر می‌شود و هر چه بر این شکاف افزوده شود بی‌تردید به همان نسبت، احساس محرومیت قومی و نهادهای جنبشی _ اعتراضی نیز فزونی می‌یابد. این مسئله بررسی وضعیت شکاف میان دولت و مردم و راهبردپردازی در رفع یا کاهش آن را ضروری می‌سازد.

• ناموفق دانستن دولت در حل مشکلات ده‌گانه اصلی کشور نزد حدود 65 %مردم
• نامطلوب بودن ذهنیت عمومی نسبت به مسئولان در آمارها و یافته‌های میدانی
• بالا رفتن احتمال افزایش خشونت تعمیم‌یافته در جامعه با رشد شکاف دولت – ملت
• افزایش فاصله میان دولت و ملت با شیوع کرونا، وضعیت بحرانی معیشتی، تحریم، بورس و فساد طبق آمارها
• حکمرانی شایسته بر مبنای نظریه مردم‌سالاری دینی و دولت تنظیم‌گر، راهبردی بلند مدت در کاهش فاصله دولت و ملت