اختلال در نظام امنیت ملی

امنیت از مهم‌ترین مفاهیم در میان صاحب‌نظران و ملل گوناگون است که بقا و پیشرفت کشورها بدون وجود آن امکان‌پذیر نمی‌باشد. با توجه به اهمیت امنیت، این سؤال ایجاد می‌شود که امنیت پایدار در یک کشور چگونه تأمین می‌گردد و با چه تدابیری می‌توان امکانات و ظرفیت‌های موجود را برای امنیت پایدار هماهنگ نمود؟

با عنایت به آن که وجود اختلال در نظام امنیت كشور امری مسلّم و مورد اجماع نخبگان این حوزه است، شاید مناسب‌ترین پاسخ برای سؤالات پیشین و نیز راهكار برون‌رفت از وضعیت موجود را بتوان طراحی «نظام جامع امنیت ملی» عنوان كرد؛ نظامی که بتواند با انسجام‌بخشی و هماهنگی هنجارها، ساختارها و کارکردهای امنیتی، به امنیت پایدار دست یابد.

مقصود از طراحی «نظام جامع امنیت ملی» ایجاد یک سیستم فراگیر ارگانیک، هوشمند، هدفمند و هماهنگ که در آن، ‌هم سیاست‌ها و هم قوانین و مقررات به‌صورت منسجم درآمده باشد و هم سازمان‌های امنیتی از انسجام و هماهنگی درونی، یا به عبارتی هارمونی برخوردار شوند و هم اینکه در اقدامات امنیتی هماهنگ عمل کنند.

با توجه به آن که از مهم‌ترین بایسته‌های تحقق این نظام، بایسته‌های نظری، فقهی و حقوقی است در تحقيق حاضر، ابتدا به مبانی نظری، فقهی و حقوقی پرداخته‌شده و سپس وضعیت موجود از ابعاد مختلف واكاوی شده و نهایتاً نیز راهبردهای رسیدن به وضعیت مطلوب ارائه شده است.

• مفهوم امنیت ملی و مبانی نظری آن
• مقامات و نهادهای امنیت ملی
• آسیب‌شناسی وضعیت موجود: آسیب‌های ساختاری، رفتاری، بافتاری و هنجاری
• پیامدهای وضعیت موجود، از موازی‌كاری تا ناكارآمدی
• طراحی نظام جامع امنيت ملی، راهبرد كلان