اختلال در وحدت و انسجام ملی، به‌مثابه پاشنه آشیل نظام

هرچه بر میزان وحدت و انسجام ملی افزوده شود از واپس‌گرایی و چندپارگی جامعه کاسته شده و درنتیجه امنیت، ثبات اجتماعی، قانون‌مداری، رشد اقتصادی، ترفیع سطوح فرهنگی و همنوایی و مشارکت سیاسی افزایش و تقویت می‌یابد. کشور ایران به‌سبب تنوعات قومی و مذهبی، استعداد لازم برای آشفتگی در انسجام را داراست و دشمنان نظام نیز به‌خوبی بر این امر واقف‌اند. از‌همین‌رو در این پژوهشنامه سعی گردیده به مسئله وحدت و انسجام ملی در کشور با تأکید بر فاکتور رسانه و تقابل دین و دولت پرداخته شود و به اسن سؤال پاسخ داده شود که نقش ابزارهای حاکمیتی اعم از نهادهای مذهبی، رسانه و آموزش در تقویت وحدت و انسجام ملی چیست؟ البته در این تحقیق سعی می‌شود به ارزیابی وحدت و انسجام ملی در کشور پرداخته شود و ابعاد مختلف آن بررسی شود و درواقع باوجود اصل قرار دادن چگونگی تقویت انسجام ملی در ابعاد مختلف، نقش رسانه‌ها، آموزش و مذهب در ترویج و تقویت اتحاد ملی بررسی می‌شود.