خرافه‌گرایی؛ تغییر ارزش‌ها و تخریب پایگاه دین در جامعه

خرافه، ریشه در سه عیب بشر (ترس، حیرت و جهل) دارد و تا زمانی‌که این معایب در جامعه بشری درمان نشوند، خرافه‌پرستی ریشه‌کن نمی‌شود. برخلاف تصور رایج، خرافات با شیوه‌های بنیادین اندیشیدن و احساس کردن و به‌طور کلی با نحوه پاسخ‌دهی انسان‌ها در برابر محیط، پیوند تنگاتنگی دارد.

بنابراین همه مباحث و مناسکی که انسان در زندگی با آن روبه‌رو است، باید براساس مفاهیم مختلف فردی و با معیار عقل، نقل و علم مورد سنجش قرار گیرد. درواقع خرافه‌پرستی آسیبی جدی در حوزه دین و فرهنگ به‌شمار می‌رود و حتی در ریزترین مسائل خانواده همچون مسائل اقتصادی و مباحث زناشویی و عاملی برای طلاق نقش چشم‌گیری دارد. ازاین‌رو لازم است مسئولان و نهادهای ذی‌ربط به این دغدغه مهم فرهنگی بپردازند. در این مجله سعی شده است علاوه‌بر بررسی جوانب خرافه‌پرستی در ایران، به حل استراتژیک این آسیب با بیان نگرشی راهبردی همراه با شرح وظایف نهادها و مسئولان مرتبط پرداخته شود